واشنگتن – مقامات به مادرش گفتند وقتی ارتش روسیه خرسون در جنوب اوکراین را تصرف کرد، مقامات اشغالگر به آناستازیا 16 ساله فرصتی دادند تا به کریمه برود، تعطیلاتی دور از جنگ.
اما وقتی روزها هفته ها شد، آناستازیا متوجه شد که به او مرخصی نداده اند و روس ها ممکن است اجازه ندهند او به خانه بازگردد.
تنها زمانی که یک گروه غیرانتفاعی، Save Ukraine، مادر آناستازیا را به اتوبوس فرستاد تا او را پیدا کند، او توانست از آنجا خارج شود. آنها اکنون در پناهگاهی زندگی می کنند که سازمان در کیف، پایتخت اداره می کند.
آناستازیا می‌گوید که از زنده بودن و کنار خانواده‌اش خوشحال است، مانند سایر کودکانی که در آنجا زندگی می‌کنند.
او با این شرط که از نام خانوادگی اش استفاده نشود، گفت: «بعضی از مردم از اینکه مجبور شدند خانه خود را ترک کنند، متاسف هستند. اما ما همچنین بسیار خوشحالیم زیرا می‌دانیم زندگی بسیار بیشتر از خانه‌ای است که ممکن است ویران شود. اکنون فرصتی داریم که ادامه دهیم و دوباره به جلو حرکت کنیم.»
در 14 ماه پس از تهاجم روسیه، آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده 18 میلیارد دلار کمک بشردوستانه به اوکراین ارائه کرده است که شامل حدود 15.5 میلیارد دلار کمک مستقیم به دولت برای تقویت سیستم های مراقبت بهداشتی و آموزشی و تعمیر شبکه برق آن است. که نیروهای روسی بارها آن را هدف قرار داده اند.
علاوه بر این کمک‌ها، آژانس کمک‌های آمریکایی به سازمان‌های غیرانتفاعی اوکراینی نیز کمک‌های بلاعوض ارسال کرده است که به مردم آسیب دیده از جنگ خدمت می‌کنند. نجات اوکراین که پس از حمله نیروهای روسی به این کشور در سال 2014 تأسیس شد، از جمله آنهاست.
از ابتدا، هدف آن انتقال اوکراینی‌های ساکن در مناطق اشغالی یا نزدیک به درگیری‌های شدید به پناهگاه‌ها یا خانه‌های جدید بوده است.
در ماه مه گذشته، با کمک مالی آژانس کمک، Save Ukraine یک خط تلفن برای ارتباط افراد آسیب دیده از تهاجم با مراقبت های پزشکی و سلامت روان ایجاد کرد. این پول همچنین به گروه در رسیدگی به درخواست‌های تخلیه و ارائه مشاوره روان‌شناختی و کمک حقوقی کمک کرده است.
با کمک هزینه دوم، Save Ukraine یک مرکز مراقبت روزانه در Kherson برای کودکان آسیب دیده از اشغال افتتاح کرد.
در مجموع، USAID 290,000 دلار به Save Ukraine داده است که فقط یک قطره از سطل کمک کلی ایالات متحده است. اما مقامات آمریکایی می گویند اوکراینی ها نشان داده اند که چقدر می توانند با آنچه به آنها داده می شود انجام دهند.
ایزوبل کلمن، معاون مدیر آژانس گفت: «یکی از الهام‌بخش‌ترین پاسخ‌هایی که از اوکراینی‌ها دیده‌ایم این است که آنها می‌توانند کارها را روی یک بند کفش انجام دهند. پولی که ما در چارچوب میلیاردی که به دولت داده ایم ناچیز است. اما این یک سازمان کوچک است که می تواند کارها را با مقدار کمی پول به طور موثر انجام دهد.
کمک کنندگان و شرکت های خصوصی آمریکایی نیز حدود 7 میلیون دلار به Save Ukraine کمک کرده اند. یک سازمان غیرانتفاعی آمریکایی به نام All Hands and Hearts برای 100 سرپناه و اتوبوس های زرهی، ماشین ها و آمبولانس هایی که این گروه برای دور کردن 74000 اوکراینی از خطوط مقدم استفاده کرده است، پول فراهم کرده است.
با این که جنگ در دومین سال خود است، Save Ukraine ماموریت خود را گسترش داده است. هنگامی که کمپین روسیه برای اخراج کودکان از مناطق اشغالی اوکراین آشکار شد، این گروه شروع به سازماندهی نجات کرد.
بودجه ایالات متحده مستقیماً به این تلاش ها نرسیده است، اما دولت آمریکا از آنها حمایت می کند.
هیچ چیز ناامیدتر از والدینی نیست که از فرزندشان جدا شده اند. آنها هر کاری می توانند انجام دهند تا آن کودک را برگردانند.» خانم کلمن گفت. و در مه جنگ، مؤسسات بسیار کمی وجود دارند که توانسته باشند به این والدین کمک کنند و نجات اوکراین راه نجاتی بوده است تا بتوانند کودکان را ردیابی کنند و در واقع راهی برای بازگرداندن آنها به والدینشان بیابند.»
دولت اوکراین تخمین می زند که حداقل 16000 کودک دستگیر شده اند. Save Ukraine نزدیک به 100 نفر از آنها را نجات داده است.
در ماه مارس، دادگاه کیفری بین المللی حکم بازداشت ولادیمیر وی. پوتین، رئیس جمهور روسیه را صادر کرد و گفت که او مسئولیت کیفری این آدم ربایی ها را بر عهده دارد.
تأثیر Save Ukraine ممکن است از نظر تعداد کم باشد، اما نجات‌های آن به والدینی مانند Veronika Tsymbolar، که دختر 8 ساله‌اش، Marharyta Matiunina، ربوده شد، امیدوار کرده است.
ماریتا با پدرش – شوهر سابق خانم سیمبولار – در شهری در نزدیکی رودخانه دنیپرو در جنوب اوکراین زندگی می‌کرد که سال گذشته ارتش روسیه قدرت را به دست گرفت.
روس ها ارتباطات را مسدود کردند و تماس خانم سیمبولار را برای ماه ها با دخترش قطع کردند. هنگامی که اوکراینی ها در پاییز شروع به راندن روس ها روی رودخانه کردند، خانم سیمبولار سرانجام به همسر سابقش رسید.
او گفت که او ابتدا بهانه‌هایی برای تلفن نکردن ماریتا پیدا کرد. خانم سیمبولار سپس با همسایگان سابق خود تماس گرفت و داستان هولناکی را آموخت: دخترش گم شده بود.
او گفت: “تنها چیزی که می توانم به شما بگویم این است که از روسیه و همه آنها با تمام وجودم متنفرم.”
با شروع عقب نشینی ارتش روسیه، یکی از همسایگان دلسوز مسکو با مارهاریتا فرار کرده بود.
در مصاحبه ای، اولکسی میتیونین، همسر سابق خانم سیمبولار، گفت که او تنها چند ساعت پس از ناپدید شدن دخترش، جستجو برای یافتن دخترش را آغاز کرد. او متوجه شد که ارتش روسیه به مارهاریتا اجازه عبور از یک ایست بازرسی را نمی دهد، بنابراین زنی که کودک را برده بود او را در آنجا رها کرد.
آقای میتیونین گفت که او تلاش کرده بود مارهاریتا را پس بگیرد، اما «روس‌ها به من حمله کردند و گفتند برو.»
خانم سیمبولار که نمی توانست به تنهایی به دنبال دخترش بگردد، با سازمان نجات اوکراین تماس گرفت. این گروه کودک را در Feodosiya، یک شهر تفریحی در کریمه پیدا کردند.
در ماه فوریه، خانم سیمبولار به همراه مادران دیگری که در جستجوی فرزندانشان بودند، سوار اتوبوس شد. هنگامی که در کریمه بودند، مقامات روسی از آزادی مارهاریتا خودداری کردند، اما خانم سیمبولار اصرار کرد و آنها تسلیم شدند.
خانم سیمبولار معتقد است ربوده شدن دخترش بخشی از کمپین بزرگتر روسیه برای شستشوی مغزی کودکان و محو هویت اوکراینی بوده است. اما او گفت که بسیار خوش شانس است که آنها، بر خلاف احتمالات طولانی، دوباره متحد شده اند.
خانم سیمبولار گفت: «مارهاریتا خوب است. “او در خانه است.”
آسیا شتفان در گزارشی از کیف مشارکت داشت.
