او قبل از شروع مدرسه نحوه شلیک اسلحه را از پدربزرگش یاد گرفت و در سه جنگ به عنوان سرباز در یوگسلاوی و سپس ارتش صربستان در جریان درگیری های بالکان در دهه 1990 شرکت کرد.
سینیشا جانیجیویچ به قدری یک عکس خوب شد که مرتباً به عروسی در روستاهای اطراف زادگاهش، کرالیوو، در مرکز صربستان دعوت می‌شود تا مطمئن شود که عروس ظاهر می‌شود – که طبق سنت، شامل شلیک کردن سیبی است که در درختی بیرون او قرار داده شده است. خانه خانواده
داماد قرار است این وظیفه را انجام دهد، اما به دلیل نگرانی از گم شدن، اغلب یک تیرانداز جایگزین را فرا می خواند.
وابستگی عمیق صربستان به اسلحه، و انبوهی از آنها، به طور گسترده به عنوان توضیحی برای قتل عام های پشت سر هم در ماه گذشته – یکی در مدرسه ای در بلگراد، پایتخت، و دیگری در روستاهای کشاورزی مجاور – ذکر شده است که ملت را حیرت زده کرد. ، حتی اگر میزان خشونت شامل سلاح کم باشد. پس از این قتل، رئیس جمهور الکساندر ووچیچ قول داد قوانین کنترل اسلحه را تشدید کند تا “تقریباً خلع سلاح کامل” اجرا شود.
به نظر می رسد که این دو تیراندازی به جز جوانی مجرمان، وجه اشتراک چندانی ندارند. تیراندازی در مدرسه توسط یک نوجوان 13 ساله شامل تپانچه های ثبت شده قانونی و قتل عام دیگر توسط یک جوان 21 ساله، یک تفنگ خودکار غیرقانونی بود.
این قتل ها بحثی را در سراسر کشور برانگیخته است که در مورد تعداد زیاد اسلحه در کشور چه باید کرد – و اینکه آیا مشکل این است یا خیر.
تصویر بسیار پیچیده تر از کنترل اسلحه ساده است. صربستان در حال حاضر برخی از سخت ترین محدودیت ها را در اروپا دارد. اما اجرای ناقص تعداد زیادی از سلاح‌ها را به‌طور غیرقانونی در دستان شخصی رها کرده است – اسلحه‌هایی که آقای ووچیچ عمدتاً دنبال آن می‌رود – و بسیاری از صرب‌ها، چه گانگسترهایی که از آنها برای کار خود استفاده می‌کنند و چه روستایی‌هایی که تفنگ‌های قدیمی خانوادگی را گرامی می‌دارند، بعید است که آنها را تحویل دهند. کارشناسان می گویند آنها تمام شده اند.
در یک سری اعتراضات خیابانی بزرگ در بلگراد، تظاهرکنندگان دولت را به تمرکز بر کنترل اسلحه متهم کردند تا از برخورد با آسیب‌های اجتماعی عمیق‌تر و غیرقابل حل‌تر، به‌ویژه در میان جوانان جلوگیری کند.
ایوان لیبویویچ، یک مدیر 47 ساله که در اعتراضات روز شنبه شرکت کرد، سرکوب دولت را به عنوان “انحراف از مشکلات واقعی ما” به تمسخر گرفت.
یک روز قبل، آقای ووچیچ، که مخالفان را به سوء استفاده از تیراندازی جمعی برای اهداف سیاسی متهم می کند، تجمع کوچکتری از طرفداران خود برگزار کرد.
آقای Janicijevic، کهنه سرباز، که همچنین یک شکارچی مشتاق است، گفت که معتقد است قوانین کنترل اسلحه بسیار سختگیرانه است و مشکل واقعی “فرهنگ خشونت” فراگیر است که توسط رسانه های اجتماعی تشدید شده است.
وی خاطرنشان کرد که در دهه 1990 هیچ تیراندازی دسته جمعی در صربستان رخ نداده بود، زمانی که قوانین اسلحه نسبتا ضعیف بود و به ندرت اجرا می شد و کشور مملو از سلاح های جنگ های همسایه بوسنی، کرواسی و کوزوو بود.
همه سلاح های خودکار در صربستان ممنوع هستند، مانند اکثر سلاح های نیمه خودکار. محکومیت کیفری برای یک حادثه رانندگی یا سایر جرایم، مالکیت قانونی اسلحه را غیرممکن می کند. افرادی که به دلایل امنیت شخصی موفق به دریافت مجوز اسلحه می شوند، اگر می خواهند سلاح را از خانه خود خارج کنند، باید برای مجوز جداگانه درخواست دهند.
برای دریافت مجوز برای دو تفنگ شکاری خود، آقای Janicijevic باید تحت معاینات روانپزشکی و پزشکی قرار می گرفت، توسط یک انجمن شکار دولتی بررسی می شد و ماه ها منتظر می ماند تا افسران پلیس با همسایگان خود در مورد اینکه آیا آنها نشانه هایی از رفتار پرخاشگرانه را مشاهده کرده اند مصاحبه کنند. او باید اسلحه هایش را در کابینتی جدا از مهماتش قفل کند.
آقای جانیجیویچ گفت، به جای تشدید این کنترل های سختگیرانه، دولت باید بر کنترل رسانه های اجتماعی تمرکز کند.
هیچ مدرکی مبنی بر اینکه عادات رسانه های اجتماعی یا تماشای تلویزیون در هر یک از تیراندازی های ماه گذشته نقش داشته باشد وجود ندارد. اما صرب‌هایی که از آقای ووچیچ انتقاد می‌کنند، بیشتر این واقعیت را مطرح کرده‌اند که تیرانداز دوم، به گفته ساکنان روستا که او را می‌شناختند، کریستیان گولوبوویچ، فروشنده و دزد محکوم به مواد مخدر را که در برنامه‌های واقعیت‌نمایانه پینک، که به شدت طرفدار دولت بود، بسیار تحسین می‌کرد. کانال، و به عنوان مهمان در دومین ایستگاه وفادار، شاد.
پس از کشتن هشت نفر در تیراندازی که در خارج از حیاط مدرسه شروع شد، تیرانداز به کراگویواچ گریخت، شهری که یک کارخانه بزرگ اسلحه سازی دارد و ساکنان می گویند پر از اسلحه است.
ولادا پریک، کهنه سرباز تنومند جنگی که در کراگویواچ به عنوان محافظ کار می کند، گفت: «اگر بدانید چند نفر در اینجا اسلحه دارند غش می کنید.
او نفوذ آمریکا را که عمدتاً از طریق رسانه‌های اجتماعی منتشر شد، مقصر دانست که وابستگی فولکلور صربستان به اسلحه را به قتل عام تبدیل کرده است. او گفت که جوانان فقط می خواهند مدرن باشند و از روندهای مدرن پیروی کنند، از جمله تیراندازی در مدرسه.
اما صربستان، او افزود، “تگزاس نیست.”
از جمله اهداف اصلی خشم معترضان، ایستگاه‌های تلویزیونی مانند پینک و شاد بوده‌اند که در میان پوشش‌های بسیار متملقانه از آقای ووچیچ، برنامه‌های واقعی وحشیانه خشونت‌آمیز پخش می‌کنند که گاهی مجرمانی مانند آقای گلوبوویچ را به نمایش می‌گذارند.
به گفته پردراگ پتروویچ، محقق مرکز سیاست امنیتی بلگراد، علیرغم محدودیت های شدید صربستان در مورد مالکیت اسلحه، مجرمان برای مسلح کردن خود مشکلی ندارند.
آقای پتروویچ گفت: “این به این نیست که قوانین ما چقدر سختگیر هستند، بلکه به نحوه اجرای آنها مربوط می شود.” او افزود که قوانینی که با قدرت زیاد بر شکارچیان و سایر دارندگان اسلحه عادی تحمیل می شود، به ندرت برای دوستان دولت یا گروه های جنایت سازمان یافته اجرا می شود.
آکو فیلیپوویچ، صاحب بار در کرالیوو که گفت اسلحه خود را به دلیل کاغذبازی و هزینه دریافت مجوز پس از اجرای قوانین کنار گذاشته است، گفت: “قانون یک خیابان یک طرفه است: مردم عادی از آن پیروی می کنند و گانگسترها آن را نادیده می گیرند.” در سال 2015 تشدید شدند.
دولت گزارش داده است که از زمانی که در اوایل ماه مه عفو عمومی در مورد داشتن غیرقانونی اسلحه برای دارندگان اسلحه را که اسلحه های خود را تحویل می دهند اعلام کرده است، بیش از 50000 اسلحه و مواد منفجره جمع آوری کرده است که کمتر از دو درصد از کل تعداد تخمینی سلاح های گرم در دستان شخصی است. .
با وجود بیلبوردهای تبلیغاتی در سراسر کشور که از شهروندان خواسته می‌شود «سلاح‌ها را تسلیم کنند»، مغازه‌هایی که برای شکار و امنیت شخصی اسلحه می‌فروشند با مشکل مواجه هستند.
جاندریا مارتیچ، مدیر کل رویال ولف، یک فروشنده اسلحه ثبت شده در کرالیوو، گفت که فروش از زمان تیراندازی های دسته جمعی حدود 95 درصد کاهش یافته است.
او گفت: «ممکن است مجبور شوم کسب و کارم را تعطیل کنم.
در حالی که سرکوب بازار قانونی اسلحه‌های جدید را سرد کرده است، بسیاری این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این امر باعث شده است که بسیاری از افراد سلاح‌ها، به‌ویژه سلاح‌های غیرقانونی را که قبلاً در اختیار داشتند، تحویل دهند. یک درایو جمع آوری قبلی در سال 2015 به سرعت از بین رفت.
نبویسا پانتلیچ، یکی از اعضای تیم امنیتی که هنگام ترور زوران جینجیچ، نخست وزیر صربستان توسط یک تک تیرانداز در خارج از دفتر خود در بلگراد در سال 2003، محافظت می کرد، گفت که بعید است مردم روستای او تحت تأثیر پیشنهاد عفو قرار بگیرند.
او گفت: «اینجا همه اسلحه دارند اما هیچ کس آنها را رها نمی کند. بسیاری از این سلاح‌ها میراث قدیمی خانوادگی و تفنگ‌های شکاری باستانی هستند.
به سختی می توان آمار دقیقی از تعداد اسلحه های قانونی و غیرقانونی در صربستان به دست آورد. دولت فقط اعداد تکه تکه را منتشر می کند. گزارش سال 2018 توسط Small Arms Survey، یک گروه مستقر در ژنو، تعداد کل اسلحه های در دست غیرنظامیان در صربستان را 2.7 میلیون نفر اعلام کرد و این کشور را از نظر سرانه مالکیت اسلحه در رتبه سوم قرار داد. همراه با مونته نگرو، یکی دیگر از بخش های سابق یوگسلاوی. آنها تنها پشت سر ایالات متحده و یمن، کشوری در حال جنگ بودند.
آرون کارپ، مدرس ارشد در دانشگاه Old Dominion در نورفولک، ویرجینیا، و نویسنده اصلی گزارش، اذعان کرد که به دلیل داده‌های رسمی ناقص از صربستان، این عدد “بهترین تلاش” است و افزود: “روش محکم است. اما عدد قابل اعتمادی نیست.»
رقم واقعی هرچه که باشد، صربستان نرخ قتل نسبتاً پایینی دارد و در کنار سوئد در رده بندی قرار می گیرد، اگرچه یک سری قتل های وحشتناک توسط گروه های جنایت سازمان یافته باعث شهرت نامطلوب این کشور برای خشونت شدید شده است.
آقای پتروویچ گفت که پیوندهای کاملاً مستند بین دولت و جنایات سازمان یافته، از جمله یک گروه خشونت آمیز بدنام به رهبری ولژکو بلیووک، همچنین اعتماد به تعهدات آقای ووچیچ برای کنترل اسلحه را تضعیف کرده و بر فضای ترس افزوده است. که فقط اشتها را برای اسلحه افزایش می دهد. او گفت که تنش ها بر سر کوزوو که در سال 2008 از صربستان استقلال خود را اعلام کرد، این احساسات را برانگیخته است.
وی گفت: “ووچیچ دائما به مردم می گوید که ما در آستانه جنگ با کوزوو هستیم و این پیام را می دهد که مخالفان سیاسی او برای منافع خارجی کار می کنند.” صربستان با ترس اداره می شود.
