دانشمندان و فعالان مدت‌هاست در نشست‌های جهانی آب و هوا استدلال می‌کنند که تنها راه کاهش گرمایش جهانی حذف محرک اصلی آن یعنی تولید سوخت فسیلی است.

نشست اقلیم امسال تحت حمایت سازمان ملل متحد، اما در امارات متحده عربی، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان سوخت فسیلی در جهان، برگزار خواهد شد و سلطان الجابر، رئیس شرکت ملی نفت امارات، ریاست این نشست را بر عهده خواهد داشت. در این اجلاس که در اواخر نوامبر آغاز می شود، آقای الجابر موظف خواهد شد تا زبان سند نهایی خود را مشخص کند.

روز سه‌شنبه، آقای الجابر در یک کنفرانس جداگانه با محوریت آب و هوا در برلین، برخی از روشن‌ترین نکات خود را در مورد امیدهایش به آنچه در این سند بیان خواهد کرد، ارائه کرد. ناظران نزدیک سیاست‌های آب و هوایی گفتند که نسبت به جاه‌طلبی‌های آقای الجابر که همچنین رئیس شرکت دولتی انرژی‌های تجدیدپذیر امارات متحده عربی است، با احتیاط خوش‌بینی می‌کنند، در حالی که برخی از واژه‌های انتخابی او جای ابهام را باقی می‌گذارد.

آقای الجابر در کنفرانسی در برلین، که مقدمه سالانه کنفرانس بزرگتر سازمان ملل در اواخر سال است، گفت: «ما باید بر روی حذف تدریجی انتشار سوخت‌های فسیلی تمرکز کنیم، در حالی که جایگزین‌های کربن صفر صفر قابل دوام و مقرون‌به‌صرفه را حذف کنیم». . او همچنین خواستار سه برابر شدن ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر جهانی تا پایان این دهه شد و گفت که جهان در اجرای تعهدات خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای “خیلی از مسیر” فاصله دارد.

با این حال، تمایزی که او بین حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی و حذف تدریجی گازهای گلخانه‌ای آنها قائل شد، جای سردرگمی و تردید را ایجاد کرد.

فرد کروپ که به مدت سه دهه مدیریت صندوق دفاع از محیط زیست را بر عهده داشته است، گفت: انتشار گازهای گلخانه‌ای را می‌توان به دو روش حذف کرد: کمتر بسوزانید یا از فناوری‌ها برای جذب کربن باقی مانده که سوزانده شده است استفاده کنید. تولیدکنندگان نفت بر اهمیت دومی تاکید کرده اند که سوزاندن مداوم سوخت های فسیلی را تسهیل می کند.

در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از این سخنرانی، آقای الجابر در پاسخ به سوالاتی در مورد اظهارات خود گفت: “ما می دانیم که سوخت های فسیلی در آینده قابل پیش بینی در کمک به برآوردن نیازهای جهانی انرژی به ایفای نقش خود ادامه خواهند داد.” بنابراین، او گفت، هدف باید بر “اطمینان از این باشد که انتشار گازهای گلخانه‌ای از همه بخش‌ها اعم از نفت و گاز یا صنایع پر انتشار را حذف کنیم، در حالی که به موازات آن باید تمام تلاش و سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و فضای فناوری پاک را به کار بگیریم.”

این موضع با موضع شرکت‌های نفت و گاز مطابقت دارد، که پیشنهاد کرده‌اند فناوری‌های به اصطلاح جذب کربن را افزایش دهند که اگرچه نوپا هستند، می‌توانند به کاهش یا حذف انتشار کربن از تأسیسات تولید و به طور بالقوه جاهای دیگر کمک کنند.

حامیان حذف تدریجی سوخت های فسیلی، که شامل مقامات جهانی مانند آژانس بین المللی انرژی و همچنین مذاکره کنندگان اتحادیه اروپا می شود، از فناوری جذب کربن نیز حمایت می کنند. با این حال، آنها در گفتگوهای جهانی از زبانی حمایت می کنند که کشورها را متعهد به توقف تدریجی تولید سوخت فسیلی کند و می گویند که تحقق تعهدات برای محدود کردن گرمایش جهانی غیرممکن است مگر اینکه تولید سوخت فسیلی جدید کم و بیش فوراً متوقف شود.

برعکس این اتفاق می افتد. با وجود سکون در بدترین سال‌های همه‌گیری، پروژه‌های نفت و گاز در حال بازگشت هستند. تولیدکنندگان تاریخی مانند ایالات متحده و عربستان سعودی در حال افزایش تولید هستند و بهره برداری از بلوک های نفتی جدید در مکان هایی مانند گویان و اوگاندا به تازگی آغاز شده است.

در اجلاس آب و هوای سال گذشته در شرم الشیخ مصر، کشورها نتوانستند در مورد گنجاندن زبان “حذف تدریجی” برای همه سوخت های فسیلی به توافق برسند. یک سال پیش از آن، در گلاسکو، این اصطلاح گنجانده شد، اما فقط به زغال سنگ مربوط می شد، که در خارج از چین و هند، قبلاً کاهش عمده ای در تولید وجود داشته است.

جیسون بوردوف، مدیر بخش تولید گازهای گلخانه ای، گفت: «در حالی که این درست است که الجابر بر انتشار گازهای گلخانه ای تمرکز کند، اما این نیز درست است که دستیابی به اهداف انتشار گازهای گلخانه ای به این معنی است که ما باید از سوخت های فسیلی بسیار کمتری نسبت به امروز استفاده کنیم. مرکز سیاست جهانی انرژی در دانشگاه کلمبیا. همچنین درست است که ما برای رسیدن به اهداف خود به جذب کربن نیاز داریم. بنابراین یک عنصر ضرورت وجود دارد. فقط نمی توان از آن به عنوان پوششی برای یک مرحله حذف واقعی استفاده کرد.»