خوزه لئوناردو کابررا باروسو جوان، تحصیل کرده و باانگیزه همان مهاجری است که دولت می گوید آلمان به آن نیاز دارد.

او که اصالتاً اهل ونزوئلا بود، در آلمان اقامت گزید، زبان را آموخت و مجوز پزشکی آلمانی خود را گرفت. او در 34 سالگی به عنوان جراح تروما تخصص دارد و در بیمارستانی در شهر بندری شمالی هامبورگ کار می کند. شش سال تمام طول کشید – و به دلیل تخصصش، زودتر از هشت سالی که برای اکثر افراد دیگر لازم بود، اجازه درخواست شهروندی را پیدا کرد.

او در مراسم پذیرایی شامپاین در هامبورگ پس از مراسم شهروندی خود در ماه فوریه گفت: “برای من، این تاریخ یک الزام بود.” بعد از تمام کارهایی که برای رسیدن به اینجا انجام دادم، بالاخره احساس می‌کنم می‌توانم جشن بگیرم.»

اما اگر مسیر او برای تبدیل شدن به یک شهروند آلمان آسان نبود، تلاش برای ساده کردن این روند برای دیگرانی که می‌خواهند همان رویا را محقق کنند نیز نبوده است.

پس از ماه‌ها کشمکش سیاسی، دولت در این ماه طرحی را ارائه کرد تا مهاجران شاغل را آسان‌تر و سریع‌تر به شهروندی تبدیل کند و زمان را برای افرادی با مهارت‌های ویژه مانند دکتر کابررا باروسو به سه سال کاهش دهد.

حامیان استدلال می کنند که تغییرات برای جبران پیری جمعیت و کمبود کارگران ماهر و غیر ماهر به فوریت مورد نیاز است. با توجه به اکثریتی که دولت ائتلافی سه حزبی صدراعظم اولاف شولز در پارلمان دارد، انتظار می رود قانون جدید تابستان امسال تصویب شود.

اما پیش از آن، حتی در داخل دولت – و قطعاً برای مخالفان محافظه‌کار آن – این پیشنهادها بحث‌های سختی را بر سر یک سوال اساسی به راه انداخته است: آیا آلمان کشور مهاجران است؟

در زمین، پاسخ روشن است. آلمان پرجمعیت‌تر از همیشه است – به لطف مهاجرت، ۱.۱ میلیون نفر دیگر در این کشور زندگی می‌کردند که اکنون ۸۴.۳ میلیون نفر در پایان سال ۲۰۲۲ هستند.

از هر چهار آلمانی یک نفر حداقل یکی از پدربزرگ و مادربزرگ خود را در خارج از کشور به دنیا آورده است. بیش از 18 درصد از افرادی که در آلمان زندگی می کنند در آنجا متولد نشده اند.

در فرانکفورت و چند شهر بزرگ دیگر، ساکنان با سابقه مهاجرت اکثریت هستند. افرادی با نام های غیر آلمانی شهرها، دانشگاه ها و بیمارستان ها را اداره می کنند. زوج آلمانی که واکسن فایزر کووید را اختراع کردند، ریشه ترکی دارند. جم اوزدمیر، سیاستمدار سبز آلمانی الاصل که والدینش اهل ترکیه هستند، یکی از محبوب ترین وزیران دولت فعلی است. دو حزب از سه حزب حاکم توسط مردان متولد ایران اداره می شوند.

بسیاری از این تغییرات از زمان اتحاد مجدد 33 سال پیش شتاب گرفته است، اما بسیاری از آلمانی ها هنوز تنوع کشور خود را به رسمیت نمی شناسند.

«اپوزیسیون نمی‌خواهد بپذیرد یا بپذیرد که ما ملتی مهاجر هستیم. آنها اساساً می خواهند از واقعیت پنهان شوند.

تغییرات در قانون شهروندی بخشی از مجموعه گسترده تری از پیشنهادات است که همچنین اسکان کارگران ماهر در آلمان و اقامت مهاجرانی که به خوبی ادغام شده اند را آسان تر می کند.

این طرح علاوه بر کاهش مدت زمانی که یک مهاجر برای درخواست باید در کشور زندگی کند، به مردم این امکان را می دهد که شهروندی اصلی خود را حفظ کنند و الزامات زبانی را برای مهاجران مسن کمتر کند.

این پیشنهادها گسترده‌ترین پیشنهادها از سال 1999 است، زمانی که برای اولین بار در تاریخ مدرن آلمان، افرادی که از والدین آلمانی متولد نشده‌اند می‌توانند تحت شرایط خاصی تابعیت آلمان را دریافت کنند.

قبل از آن، آلمانی شدن بدون اثبات اصل و نسب آلمانی تقریباً غیرممکن بود، وضعیتی که به ویژه برای نزدیک به یک میلیون شهروند ترک که در دهه 1960 برای کمک به بازسازی اقتصاد به عنوان «کارگر مهمان» و فرزندانشان به آلمان آمدند، بسیار سخت بود.

از زمانی که دولت برنامه های خود را در نوامبر اعلام کرد، اپوزیسیون محافظه کار به شدت در برابر تسهیل شرایط شهروندی مقاومت کرده و از آنها انتقاد کرد که حقوق شهروندان آلمانی را به راحتی به افرادی که به اندازه کافی ادغام نشده اند واگذار می کنند.

این استدلال‌ها در زمانی که مهاجرت به حزب ضدمهاجر آلترناتیو برای آلمان تثبیت شده است، در میان برخی از آلمانی‌ها طنین‌انداز شده است، که در نظرسنجی‌ها افزایش یافته و جریان اصلی اپوزیسیون دموکرات‌های مسیحی را به سمت راست کشیده است.

الکساندر دوبرینت، رهبر پارلمانی اتحادیه سوسیال مسیحی باواریا، به روزنامه بازار انبوه بیلد گفت: «شهروندی هک باعث ادغام نمی‌شود، اما تأثیر معکوس دارد و تأثیر منفی بر مهاجرت غیرقانونی خواهد داشت».

همه کسانی که قبلاً این فرآیند طولانی‌تر و دشوار را پشت سر گذاشته‌اند، با کاهش الزامات موافق نیستند.

محمد بشیر، 34 ساله، که هشت سال پیش از سوریه به آلمان آمد و در میان تقریباً 200 مهاجری بود که امسال تابعیت خود را در رنسانس-احیای آراسته دریافت کردند، گفت: “من فکر می کنم باید مطمئن شوید که به راحتی داده نمی شود.” تالار شهر هامبورگ “من مجبور شدم واقعا سخت برای آن بجنگم.”

در طول ماه‌ها مذاکره، کوچک‌ترین و محافظه‌کارترین احزاب در ائتلاف حکومتی برای تغییراتی مبارزه کردند تا مطمئن شوند متقاضیان خودکفا هستند و – جدا از چند استثنا – به پرداخت‌های تامین اجتماعی متکی نیستند.

آقای جیر سرایی با اذعان به نگرانی‌های مخالفان گفت: «اگر می‌خواهیم جامعه اصلاحات مهاجرت را بپذیرد، باید در مورد مواردی مانند کنترل، مقررات و در صورت لزوم بازگرداندن به کشور صحبت کنیم. “این به سادگی بخشی از آن است.”

با این حال، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از دو سوم آلمانی‌ها معتقدند که تغییراتی که مهاجرت را آسان‌تر می‌کند، برای کاهش کمبود افسارگسیخته نیروی کار ماهر لازم است. صنعت؛ کارفرمایان، مانند انجمن آلمانی شرکت های کوچک و متوسط؛ و اقتصاددانان از تغییرات استقبال می کنند و آنها را راهی برای جذب کارگران ماهر می دانند.

پترا بندل، که در مورد مهاجرت و ادغام در دانشگاه فردریش-الکساندر در ارلانگن-نورنبرگ تحقیق می کند، فکر می کند که علاوه بر جذب کارگران جدید، تغییرات برای ادغام مهاجرانی که قبلاً در آلمان زندگی می کنند بسیار مهم است.

او گفت: «مشکل این است که ما تعداد بسیار زیادی از افرادی را که مدت‌ها بخشی از ما بوده‌اند، اما هنوز تابعیت کامل ندارند و بنابراین از مشارکت کامل سیاسی نیز محروم هستند، حذف می‌کنیم.

اگرچه آلمان در سال 2020 پنجمین تعداد از افراد اتحادیه اروپا را به رسمیت شناخته است، آخرین سالی که چنین اعدادی برای آن در دسترس است، آلمان در اعطای تابعیت ساکنان دائم رتبه نسبتاً ضعیفی دارد: نوزدهمین از 27 کشور عضو اتحادیه اروپا، یک نقطه کمتر از مجارستان.

پروفسور بندل خاطرنشان کرد: «سایر کشورهای اروپایی بسیار سریعتر طبیعی می شوند، یعنی عمدتاً پس از پنج سال و نه پس از هشت سال، و به همین دلیل است که ما در رده سوم قرار گرفتیم».

در هفته‌های آتی، این لایحه پیش از بازگشت به کابینه برای تصویب به 16 ایالت آلمان برای اظهار نظر ارائه خواهد شد. دولت امیدوار است که آن را به پارلمان برای بحث و رای گیری قبل از تعطیلی قانونگذاران برای تابستان در اوایل ژوئیه برساند، اگرچه ممکن است رای گیری تا نشست مجدد آنها در سپتامبر به تعویق بیفتد.

برای برخی، مانند بانی چنگ، 28 ساله، یک عکاس پرتره در برلین، تغییرات خوشایند است، اگر خیلی دیر شده باشد. او در سال گذشته زمانی که آلمانی شد مجبور شد از وضعیت شهروندی هنگ کنگ خود صرف نظر کند.

خانم چنگ خوشحال است که دیگران مجبور نخواهند شد با این انتخاب روبرو شوند. او گفت که اگر در مورد آلمانی شدن شک داشت، این زمانی بود که متوجه شد تنها کسی در خانواده اش خواهد بود که تابعیت متفاوتی دارد.

او گفت: “اگر می خواهید به مردم احساس یکپارچگی بدهید، نباید هویت آنها را از هم بپاشید.”