سرهنگ سماژنی افزود: “این تکامل است، اقدامات متقابل، تکامل، اقدامات متقابل”. “متاسفانه این یک فرآیند بدون توقف است.”
به گفته مقامات اوکراینی و آمریکایی، روس‌ها برخی از بمب‌ها را با سیستم‌های ناوبری ماهواره‌ای و بال‌هایی مجهز کرده‌اند که برد آنها را افزایش می‌دهد و یک سلاح قدیمی را که مسکو هزاران مورد از آن را در اختیار دارد، به بمب مدرن‌تری تبدیل کرده است.
یک مقام وزارت دفاع آمریکا که نخواست نامش فاش شود با توجه به حساسیت موضوع گفت: روس ها این بمب های سرخورده را از جت های سوخو-34 و سو-35، هواپیماهای جنگی پیشرفته خود، مستقر می کنند. هواپیماهای جنگی با زوم کردن بر قلمرو تحت کنترل روسیه، جایی که پدافند هوایی اوکراین به آن نمی‌رسد، بمب‌هایی را رها می‌کنند که 20 مایل یا بیشتر می‌لغزند، از خط مقدم عبور کرده و سپس به خاک اوکراین حمله می‌کنند.
اصابت این بمب‌ها حتی سخت‌تر از موشک‌های مافوق صوت کینژال است که اوکراینی‌ها ادعا می‌کنند اخیراً با سیستم‌های دفاع هوایی پاتریوت آمریکایی منهدم شده‌اند.
ایان ویلیامز، معاون پروژه دفاع موشکی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، یک اندیشکده واشنگتن، گفت: «کینژال زمان پرواز طولانی‌تری در ارتفاعات بالا دارد، بنابراین شناسایی و ردیابی آن آسان‌تر است». او گفت، از سوی دیگر، بمب های گلاید سلاحی نبودند که سیستم پاتریوت برای مقابله با آن طراحی شده باشد.
وبلاگ نویسان ارتش روسیه به قدرت بمب های سرخورده خود افتخار می کنند و از اوایل ژانویه فیلم ها و نظرات خود را ارسال می کنند. یک تحلیلگر روسی اطلاعات دقیقی در مورد توسعه روسیه از آنها به اوایل دهه 2000 ارائه کرد و گفت که استفاده از آنها “گامی در جهت درست” است.
اخیراً چند اتفاق ناگوار رخ داده است. در اواخر آوریل، یک هواپیمای جنگی روسی که ظاهراً عازم اوکراین بود، به طور تصادفی بمبی را بر روی بلگورود، یک شهر روسیه در نزدیکی مرز پرتاب کرد. مقامات روسی گفتند کسی کشته نشده است، اما چند روز بعد رسانه های روسی گزارش دادند که دو بمب هواپیمای منفجر نشده دیگر در همان منطقه کشف شده است. مشخص نیست که آیا این بمب‌های قدیمی بودند یا نسخه‌های جدیدتر گلاید.
