هنگامی که سیل در شهر لوگو در شمال ایتالیا در هفته گذشته رخ داد و یک جریان آب محلی را سرریز کرد و آب را به خیابان ها و مزارع اطراف سرازیر کرد، ایرینل لونگو، 45 ساله، به همراه همسر و کودک نوپایش به طبقه دوم خانه خود عقب نشینی کرد.
در حالی که امدادگران برای تحویل شیر خشک و نجات افراد مسن از خانه‌هایشان در خیابان‌های غوطه‌ور در لنج‌ها حرکت می‌کردند، این زوج در سرما تماشا کردند که آب بالاتر و بالاتر می‌رفت.
او روز شنبه گفت: در طبقه پایین “آب تا سینه من بود” و افزود: “ما جایی برای رفتن نداشتیم.”
هنوز به برخی از بخش‌های لوگو و دیگر شهرهای شمالی ایتالیا که در سیل‌هایی که در آن 14 نفر کشته و هزاران نفر بی‌خانمان شده‌اند، امداد رسانی نشده است. رودخانه ها و کانال های متورم بخش های وسیعی از حومه شهر را زیر آب برده اند. صدها زمین لغزش خطرناک بسیاری از این منطقه را فلج کرده است. و برخی از شهرهای محصور در خشکی در کوهستان کاملاً منزوی هستند و اساساً فقط با هلیکوپتر قابل دسترسی هستند.
روز شنبه، با باریدن دوباره باران، ساکنان اطراف شهر باستانی راونا – زمانی پایتخت امپراتوری بیزانس بود – در حالی که آب‌ها در برخی از شهرهایی که به شدت آسیب دیده بودند، با سیل مواجه بودند، اثاثیه‌ای چروکیده و غرق در کنار وسایل آشپزخانه شکسته را نشان دادند. . مبل های خیس شده در گل فرو رفتند. بطری های روغن زیتون و کنسروها، پوشیده از گل و لای، در خیابان ها قرار داشتند. ماشینی که توسط آب سرازیر شده بلند شده بود، به طور نامطمئنی روی حصار باغ پرید.
سیل‌ها جان ده‌ها هزار نفر را در منطقه امیلیا-رومانیا از بین برده است، زیرا آب و هوای استثنایی در برخی مناطق حدود نیمی از بارندگی معمول سالانه را در 36 ساعت به ارمغان آورده است. و کارشناسان می گویند ممکن است دیگر چندان استثنایی نباشد.
رویدادهای شدید آب و هوایی در اروپا رایج‌تر شده‌اند، از طوفان‌های سهمگین و سیل‌های خروشان که دو سال پیش در آلمان جان ده‌ها نفر را گرفت تا دمای سوزان که در جولای گذشته در بریتانیای معمولی معتدل رکوردی را ثبت کرد. ایتالیا به سهم خود از حوادث شدید متحمل شده است، در میان دوره های خشکسالی شدید که شهرها خشک می شود، کشاورزی فلج می شود و سبد نان کشور خشک می شود، و سپس باران های سیل آسا و سیل هایی مانند آنچه در هفته گذشته رخ داد.
افراط‌ها چرخه‌ای بی‌رحمانه را ایجاد می‌کنند که در آن دامنه‌های تپه‌ای که در اثر آتش‌سوزی‌های تابستانی از درختان خالی شده‌اند، و زمین‌هایی که در اثر خشکسالی خشک شده‌اند، نمی‌توانند بارندگی را جذب کنند – در این مورد مقادیر کتاب مقدسی از آن. این الگو می‌تواند میلیون‌ها ایتالیایی را در حال حاضر در محاصره آب قرار دهد، اما در تابستان تشنه یک قطره است.
روبرتو زاناردی، 59 ساله، که در منطقه لوگو زندگی می‌کند، در حالی که روز شنبه به باغ‌های گلابی و خرمالو در اطراف خود اشاره می‌کرد، با عصبانیت گفت که تابستان گذشته، زمین آنقدر خشک بود که می‌توان شکاف‌ها را دید. “حالا به آنها نگاه کن.”
رهبران ایتالیا در حال تلاش برای کنار آمدن با آنچه دانشمندان می گویند طبیعی جدید تغییرات آب و هوایی است، می پرسند، اما برخی از قانونگذاران می پرسند که آیا این کشور فرصت ها را برای آماده شدن بهتر برای سیل شدیدی که بسیاری شاهد آمدن آن بودند و محافظت از کشور با حوضچه های مصنوعی یا حفاظت از کشور از دست داده اند. راه حل های دیگر
نلو موسومچی، وزیر حفاظت مدنی این کشور، هفته گذشته در مصاحبه ای با La Stampa گفت: «بیایید به ذهنمان خطور کند که در منطقه ای در معرض خطر زندگی می کنیم و روند گرمسیری شدن آب و هوا به ایتالیا نیز رسیده است. روزنامه ای مستقر در تورین در شمال ایتالیا.
وی افزود: «در دستور کار همه دولت‌ها در 80 سال گذشته، شکنندگی سرزمین ما هرگز یک موضوع واقعاً اولویت‌دار نبوده است». سوالی که باید پرسید این نیست که آیا رویداد فاجعه‌باری مانند روز سه‌شنبه دوباره اتفاق می‌افتد، بلکه این است که چه زمانی و کجا رخ خواهد داد.
نخست وزیر جورجیا ملونی روز شنبه اعلام کرد که سفر خود به ژاپن را که در نشست گروه 7 شرکت کرده است، کوتاه می کند تا بتواند یکشنبه از مناطق سیل زده بازدید کند و پاسخگویی به شرایط اضطراری را رهبری کند.
او در یک نشست خبری گفت: صادقانه بگویم، من نمی توانم در چنین زمان سختی از ایتالیا دور بمانم. وجدان من از من می خواهد که برگردم.
سیل ناشی از آن چیزی است که کارشناسان به عنوان طوفان کامل آب و هوای بد، خاک از قبل اشباع شده از طوفان های اوایل ماه و دریاهای آزاد توصیف می کنند.
طوفان های شدید باران برای مدت زمان قابل توجهی در منطقه وسیعی از امیلیا رومانیا مستقر شدند که توسط جبهه ها تحت فشار قرار گرفتند و توسط کوه های آپنین مسدود شدند.
طوفانی در نزدیکی دریای آدریاتیک، آب را در دشت‌های پایین‌تر به دام انداخت.
رودخانه‌ها، نهرها و کانال‌ها طغیان کردند و در برخی موارد خاکریزهای خود را فرسایش دادند، در منطقه‌ای که یکی از در معرض خطرترین مناطق ایتالیا برای سیل است. خاکی که از ماه‌ها خشکسالی خشک شده بود، برای جذب آن آب تلاش می‌کرد.
روز شنبه، در امتداد سواحل رودخانه سانترنو در امیلیا رومانیا، کارگران یک جرثقیل را برای تخریب یک ساختمان دو طبقه پس از عبور آب از خاکریز رودخانه به ارتفاع 33 فوت، بلعیدن سازه و از بین بردن نمای آن استفاده کردند. در مزرعه ای آن سوی جاده فرود آمده بود. کنار چندین ماشین و تکه‌های آسفالت پاره‌شده و شسته مانده بود.
آندره آ بوراتونی، کشاورز 48 ساله ای که در خیابان زندگی می کند، نگاه کرد که جرثقیل به دیوارها برخورد کرد و به تدریج بقایای خانه ای را آشکار کرد. چارچوب تخت، مبلمان آشپزخانه و کابینتی از جوایز ورزشی روی زمین افتادند. مالک، ساکن مسن تر، با بالا آمدن آب توسط خانواده اش تخلیه شده بود.
با این حال، آقای بوراتونی و خانواده‌اش با وجود ترسی که از وزش آب در مزارع احساس می‌کردند، سر جای خود باقی ماندند.
او با اشاره به زلزله هایی که در سال 2012 منطقه را ویران کرد، گفت: «غرش مانند زلزله کر کننده بود. روز شنبه، او مزارع خود را بررسی کرد که در آن هلو در کنار تاکستان‌ها کشت می‌کرد که زیر آب قهوه‌ای گل آلود مدفون بودند. او گفت: “ریشه ها نفس نمی کشند – مثل این است که با یک برزنت پلاستیکی پوشیده شده باشند.” هفته ها طول می کشد تا آب تخلیه شود، اما فصل از بین رفته است.
کارشناسان می گویند که بسیاری از نقاط جهان نیز می توانند انتظار طوفان های غیرعادی و شدیدتری را با گرم شدن کره زمین داشته باشند که باعث افزایش فوریت برای اقدام برای محافظت از جوامع می شود.
باربارا لاستوریا، مهندس هیدرولیک در مؤسسه حفاظت از محیط زیست و تحقیقات در رم، گفت که بحث های مربوط به مدیریت آب که در هفته گذشته به دلیل سیل مطرح شد، اگر به موضوع بزرگتر و وجودی تغییر اقلیم توجه نشود، اهمیت چندانی نداشت.
او گفت: “افزایش دما منجر به توسعه پدیده های شدید مانند خشکسالی و سیل می شود – آنها دو روی یک سکه هستند.” “افزایش دما مانند بنزین در موتور پدیده های شدید است: ابتدا باید با آن مقابله کرد.”
برای برخی، سیل دلیلی برای جابجایی بود.
کلودیو دوسی، 46 ساله، یک جوشکار در Sant’Agata sul Santerno، گفت که پس از تخلیه والدینش به یک مرکز ورزشی محلی که خانه آنها پر از آب شد، در فکر رفتن بود. او گفت: “من مطمئن نیستم که ما آینده ای در اینجا داشته باشیم.”
دیگران نمی خواستند تکان بخورند.
لیلیا اوستی، 77 ساله، گفت که 60 سال است که در یک خانه، احاطه شده توسط مزارع گندم و گلابی در شمال غربی لوگو زندگی می کند. او گفت که سیل در آن منطقه کم ارتفاع غیرمعمول نبود، اگرچه آب ها قبلاً هرگز «طبقه همکف ما را به مبلمان نرسیده بودند».
اطراف او، اعضای خانواده درهای غرق باران را برداشتند تا خشک شوند. او گفت: «این عادی نیست، اما تا زمانی که ما زنده هستیم، بازسازی خواهیم کرد.
