یکی از اعضای مهم استراتژیک ناتو، ترکیه در زمان آقای اردوغان به شریکی دردسرساز برای اتحادیه اروپا تبدیل شده است که تا حد زیادی ایده عضویت ترکیه را کنار گذاشته است.

روسیه نیز بر نتیجه انتخابات تاثیر زیادی دارد. در دوران آقای اردوغان، ترکیه به شریک تجاری ضروری روسیه و گاهی یک واسطه دیپلماتیک تبدیل شده است، رابطه ای که از زمان حمله به اوکراین برای کرملین اهمیت بیشتری پیدا کرده است.

در طول 20 سال قدرت، آقای اردوغان یک سیاست خارجی غیرمتعهد را دنبال کرده است که مکرراً متحدان غربی احتمالی او را ناامید کرده است و گشایشی دیپلماتیک برای مسکو فراهم کرده است – شاید هرگز بیشتر از حمله روسیه به اوکراین نبود.

آقای اردوغان با امتناع از اجرای تحریم‌های غرب بر مسکو، به تضعیف تلاش‌ها برای منزوی کردن کرملین و محروم کردن آن از منابع مالی برای تضمین جنگ کمک کرده است. در عین حال، اقتصاد در حال سقوط ترکیه اخیراً از نفت روسیه با تخفیف شدید بهره برده است و به آقای اردوغان در تلاش برای سومین دوره پنج ساله ریاست جمهوری کمک کرده است.

آقای اردوغان با ممانعت از درخواست سوئد برای عضویت در ناتو، متحدان خود را بیشتر عصبانی کرده است و اصرار دارد که استکهلم ابتدا تعداد زیادی از پناهجویان کرد در این کشور، به ویژه از حزب کارگران کردستان را که آنکارا و واشنگتن آن را یک سازمان تروریستی می‌دانند، تحویل دهد.

به طور گسترده تر، برای اتحادیه اروپا و واشنگتن، این احساس قوی وجود دارد که ترکیه تحت رهبری آقای اردوغان از ارزش ها و هنجارهای اروپایی مانند حاکمیت قانون و آزادی مطبوعات دورتر شده است.