بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، تنها 3 درصد از تمام دوزهای واکسن کووید-19 تحویل داده شده در سال 2021 به آفریقا که محل زندگی یک پنجم جمعیت جهان است، رفته است. در فاجعه گسترده نابرابری جهانی واکسن، این آفریقا بود که با شیوع بیماری همه گیر بیشتر از همه عقب ماند و کمترین اهرم را برای مذاکره درباره قراردادها داشت.
رهبران آفریقا متعهد شدند که مطمئن شوند این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد. کشورهای با درآمد بالا و گروه‌های بشردوستانه قول دادند که به تأمین مالی تلاش‌ها برای عادلانه‌تر کردن دسترسی به واکسن کمک کنند. انبوهی از اعلامیه‌های مشارکت و سرمایه‌گذاری جدید وجود داشت: برنامه‌هایی برای مدرن‌سازی تعداد معدودی از فعالیت‌های تولید داروی موجود در آفریقا. برنامه ریزی برای ساخت موارد جدید؛ قصد دارد کانتینرهای حمل و نقل را از اروپا با امکانات پاپ آپ برای تولید واکسن های جدید mRNA ارسال کند. برنامه ریزی برای یک انکوباتور تولید mRNA که فناوری منبع باز را در سراسر قاره پخش می کند.
اکنون، برخی از هیاهوها فروکش کرده است و نشانه هایی از پیشرفت واقعی وجود دارد. اما همچنین آشکار شده است که موانع چقدر بزرگ هستند.
میانبرهای زیادی در روند چندین دهه توسعه یک صنعت بیوتکنولوژی پیچیده وجود ندارد که بتواند واکسنی معمولی برای صادرات بسازد، چه رسد به ایجاد یک شات برای محافظت در برابر یک پاتوژن جدید.
اتحادیه آفریقا هدف خود را تعیین کرده است که تا سال 2040 60 درصد از کل واکسن های مورد استفاده در کشورهای آفریقایی در کشورهای آفریقایی تولید شود – از 1 درصد در حال حاضر – طرحی که با توجه به چشم انداز تولید فعلی بسیار جاه طلبانه به نظر می رسد.
مشکل بزرگ، مثل همیشه، پول است. فرآیند چند مرحله ای ساخت واکسن نیاز به امنیت زیستی بالا و کنترل کیفیت شدید دارد. هزینه نصب همه اینها به این معنی است که واکسن های ساخته شده در آفریقا به طور قابل توجهی بیشتر از واکسن های صنعت داروسازی هند، که تامین کننده اصلی واکسن های معمول مورد استفاده در آفریقا است، قیمت خواهند داشت.
تولیدکنندگانی مانند مؤسسه سرم هند، بزرگ‌ترین سازنده واکسن جهان، به مقیاس بزرگی دست یافته‌اند و بخش عمده‌ای از سهم بازار را که در اختیار تولیدکنندگان اروپایی بود، در اختیار گرفته‌اند. اما انتشار واکسن کووید روشن کرد که علیرغم قیمت پایین واکسن‌های ساخت هند، رهبران آفریقایی نمی‌توانند به آنها اعتماد کنند. در مارس 2021، زمانی که میلیون‌ها دوز سرم ساخته شده از واکسن AstraZeneca به آفریقا فرستاده شد، دولت هند ممنوعیت صادرات را اعمال کرد و مسیر آن واکسن‌ها را برای جمعیت خود تغییر داد.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آفریقا می‌گوید ارزش بازار واکسن موجود این قاره حدود 1.3 میلیارد دلار است و انتظار می‌رود تا سال 2030 به حدود 2.4 میلیارد دلار افزایش یابد. – قیمت بالاتر برای واکسن های ساخت آفریقا که تولید آن به ایجاد صنعت آفریقا کمک می کند. در مورد اینکه چه کسی حاضر به پرداخت آن قیمت بالاتر است، وضوح بسیار کمتری وجود دارد.
نامزد آشکار Gavi است، سازمانی که از بودجه اهدایی کشورهای با درآمد بالا و خیریه‌های بزرگ برای خرید واکسن‌های معمول و اضطراری برای کشورهای با درآمد کم و متوسط استفاده می‌کند. Gavi نیمی از واکسن های مورد استفاده در آفریقا را می خرد.
اورلیا نگوین، مدیر استراتژی برنامه Gavi، می‌گوید که این سازمان آماده است قراردادهای خرید پیش‌خرید با سازندگان جدید واکسن در کشورهای در حال توسعه امضا کند تا به صاحبان کسب‌وکار اطمینان حاصل کند که جریان درآمدی دارند که سرمایه‌گذاری‌های توسعه را جبران می‌کند.
او گفت: «اقتصاد سنتی بازار که ما را به جایی رساند که در آن تولیدکنندگان قوی کشورهای در حال توسعه در آسیا و آمریکای لاتین داریم، ما را به جایی نمی‌رساند که بازیگران منطقه‌ای در قاره آفریقا داشته باشیم.» . گاوی در موقعیتی قرار دارد که می تواند شکست بازار را از بین ببرد.
اگر Gavi بتواند این بالشتک را فراهم کند، اینها پروژه هایی هستند که کارشناسان می گویند به احتمال زیاد به این قاره کمک می کند تا به هدف تولید اکثریت واکسن ها برای آفریقایی ها در آفریقا برسد. اکثر آنها حداقل به سه سال زمان نیاز دارند تا حتی یک خط بطری و بسته بندی راه اندازی کنند.
در سنگال
انستیتو پاستور داکار قبل از کووید سالانه یک میلیون دوز واکسن تب زرد تولید می کرد و کسب و کارش در حال افزایش بود. اما اخیراً هدف اصلی برای سرمایه گذاری جدید بوده است و تقریباً توسعه گسترده کارخانه تولید فعلی خود را تکمیل کرده است. این کشور قصد دارد تولید واکسن تب زرد خود را به 50 میلیون دوز در سال افزایش دهد. سایت دوم واکسن سرخجه و سرخک ارزان قیمت را برای بازار آفریقا با هدف تولید 300 میلیون دوز تولید خواهد کرد.
این شرکت از یک پلت فرم جدید تولید زیستی از Univercells، یک استارت آپ بلژیکی که هدف آن ساخت سریعتر و در فضای کوچکتر مواد تشکیل دهنده واکسن است، استفاده خواهد کرد.
پراشانت یاداو، کارشناس زنجیره تامین پزشکی در مرکز توسعه جهانی که در طول سال گذشته چندین بار از این موسسه بازدید کرده است، گفت: “پیشرفت در داکار سریع ترین پیشرفتی است که من در هر جای دنیا دیده ام.”
در آفریقای جنوبی
Aspen Pharmacare، یکی از معدود بازیگران جدی داروسازی در آفریقا قبل از کووید، 30 میلیون دلار از بودجه بشردوستانه دریافت کرد تا فرآیند تولید چهار واکسن اصلی دوران کودکی، از جمله واکسن‌های پنومونی و روتاویروس را ایجاد کند.
در سال 2021، سازمان بهداشت جهانی با هدف مهندسی معکوس واکسن Moderna Covid و سپس به اشتراک گذاشتن دانش تولید mRNA در سراسر جنوب جهانی، یک “مرکز تولید mRNA” در یک شرکت کوچک بیوتکنولوژی در کیپ تاون به نام Afrigen Biologics and Vaccines راه اندازی کرد. . آفریگن واکسن کووید خود را در اوایل سال 2024 وارد آزمایشات بالینی خواهد کرد. دیگر بازاری برای واکسن‌های کووید وجود ندارد، اما امید این است که فرآیند طراحی، آزمایش و تولید این محصول دانش فنی را ایجاد کند تا واکسن‌های mRNA برای سل را به اولویت آفریگن تبدیل کند.
شریک تولید آفریگن مؤسسه BioVac در نزدیکی آن است که واکسن های دوران کودکی را برای آفریقای جنوبی تولید می کند. BioVac قراردادی برای بطری کردن واکسن کووید فایزر (فرآیندی به نام پر کردن) امضا کرد و یک قرارداد مجوز جدید و انتقال فناوری برای تولید واکسن خوراکی وبا با موسسه بین‌المللی واکسن، یک موسسه غیرانتفاعی کره جنوبی، امضا کرد.
در رواندا
شش کانتینر حمل و نقل در اواسط ماه مارس وارد کشور شدند تا اولین «BioNTainer» را تشکیل دهند – خط تولید واکسن mRNA پاپ آپ بسته بندی شده در ظروف – اهدایی BioNTech، سازنده فناوری mRNA در واکسن کووید فایزر. سایت مدولار در نظر گرفته شده است تا هسته مرکزی یک مرکز تولید واکسن جدید را تشکیل دهد. به گفته BioNTech، این سازمان برای پنج سال اول توسط اروپایی ها کار خواهد کرد.
دکتر یداو خاطرنشان کرد که یک چالش کلیدی در اینجا این است که سایت هیچ واکسنی برای ساخت ندارد: هیچ تقاضایی برای واکسن کووید وجود ندارد و BioNTech در حال حاضر هیچ محصول دیگری تولید نمی کند. واکسن mRNA مربوط به مالاریا یا سل که می تواند برای رواندا و منطقه مفید باشد، به احتمال زیاد یک دهه دیگر وجود دارد. ظرفیت جدید در کشور فقط برای تولید است. آلن الصلحانی، کارشناس واکسن در دسترسی پزشکان بدون مرز به داروها، گفت: در رواندا، مانند بسیاری از کشورهای آفریقایی دیگر، هیچ صنعت بیوتکنولوژی قادر به تحقیق و توسعه ای که در واکنش به یک عامل بیماریزای جدید ضروری باشد، وجود ندارد. پویش.
و فراتر
دو شرکت دیگر – Biogeneric Pharma در مصر، که انتقال فناوری mRNA را از Afrigen دریافت خواهند کرد، و SENSYO Pharmatech در مراکش – سرمایه گذاری قابل توجهی برای توسعه تولید خود دریافت کرده اند. و در کنیا، دولت مؤسسه BioVax کنیا را از تولید واکسن های حیوانی به ساخت واکسن های انسانی تغییر می دهد. از دکتر مایکل لوسیولا، یک کنیایی خارج از کشور که از مدیران ارشد AstraZeneca در بریتانیا بود، استفاده کرده است تا به خانه بیاید و آن را اداره کند.
خانم نگوین گفت که داشتن توانایی تولید تعداد زیادی واکسن می‌تواند به امنیت آفریقا در صورت همه‌گیری دیگر کمک کند. او گفت که این قاره می تواند این ظرفیت را در حین ساخت واکسن های معمول برای بازار آفریقا ایجاد کند.
در بیشتر موارد، این به معنای شروع با توافقات تکمیلی برای واکسن‌های موجود است – قرار دادن یک واکسن فله ساخته شده در جایی دیگر در ویال‌ها. سپس شرکت‌ها می‌توانند تولید ماده دارویی واقعی را آغاز کنند و در نهایت، تحقیقات را انجام دهند و واکسن‌ها را برای پاتوژن‌های شناخته شده یا برای واکسن‌های جدید توسعه دهند.
کشورها به آژانس‌های نظارتی قوی‌تری نیاز خواهند داشت تا واکسن‌های آنها به سرعت برای صادرات تأیید شود. آنها همچنین به زنجیره های تامین بهتری از هر چیزی که به واکسن وارد می شود نیاز دارند. CDC آفریقا امیدوار است که کشورهای منطقه ای ایجاد کند، که در آن برخی کشورها ویال های شیشه ای و برخی دیگر مواد دارویی تولید می کنند، تا راهی برای اطمینان از دسترسی عادلانه در یک بیماری همه گیر آینده.
خانم نگوین گفت که او از تعداد ابتکارات آفریقایی که از فناوری‌های جدیدی استقبال می‌کنند که به آنها اجازه «جهش» می‌دهد، تشویق شده است. در گذشته، ساخت واکسن‌ها نیاز به ردپای فیزیکی عظیمی داشت، بنابراین به معنای تولید حجم عظیمی برای پرداخت هزینه آن بود.
او گفت: «داشتن یک واحد کوچک که می‌تواند راه‌اندازی شود و پنج یا 10 میلیون دوز انجام دهد و سپس به چیز دیگری روی آورد – فکر می‌کنم این واقعاً بازار ایجاد شده را تغییر می‌دهد.»
بسیاری از ابتکارات جدید به شدت به کمک های مالی بشردوستانه وابسته هستند، که بیشتر آن از سوی بنیاد بیل و ملیندا گیتس و ائتلاف چندجانبه برای نوآوری های آمادگی بیماری همه گیر، و همچنین وام های دوجانبه کم هزینه صورت می گیرد. معلوم نیست این شور و شوق تا کی ادامه خواهد داشت. مارتین فرید، سرپرست واحد تحقیقات واکسن در سازمان جهانی بهداشت، پیش‌بینی کرد که “گناه کووید تا امروز بعد از ظهر از بین خواهد رفت.” وی افزود: “من نمی بینم که آفریقای جنوبی با خرید واکسن از نیجریه با قیمتی بالاتر از واکسن های هند یا اروپا موافقت کند – این یک سوال سخت است.”
پاتریک تیپو، دانشمند ارشد Biovac در کیپ تاون و یکی از بازیگران کلیدی در شبکه تولیدکنندگان آفریقایی، گفت که این چیزی شبیه به آنچه او و همکارانش در جلسات می شنیدند بود. وی گفت: “اراده خوبی از سوی نهادهای تامین مالی توسعه وجود دارد.” اما نگرانی در مورد چگونگی بازپرداخت وام توسط تولید کنندگان. او ادامه داد: «این به حجم محصول و دسترسی به بازار بستگی دارد. بنابراین ما کمی به صورت دایره ای می چرخیم.
واکسن جدید وبا BioVac نمونه بارز وعده این ظرفیت تولید جدید و موانعی است که با آن روبروست. کمبود شدید جهانی این واکسن وجود دارد و شیوع بیماری در چندین کشور زیر صحرای صحرا بیداد می کند. این اولین بار در دهه‌های اخیر خواهد بود که یک داروساز آفریقایی واکسنی استراتژیک تولید می‌کند و آن را از طریق زنجیره کامل توسعه بالینی و تولید، مجوز نظارتی و، امیدواری BioVac، پیش‌صلاحیت توسط WHO برای استفاده جهانی می‌برد. اما این یک فرآیند چندین ساله خواهد بود – و مستلزم ساخت تاسیسات جدید پرهزینه است.
آقای تیپو گفت: “تعدادی از چیزها پیشرفت کرده اند، و اگر نیمی از آنها موفق شوند، ما به خوبی انجام خواهیم داد.” “این ما را نزدیک تر خواهد کرد – سوال این است که آیا ما را به اندازه کافی نزدیک می کند؟”
