تورنتو – علیرغم موقعیت وی به عنوان رئیس دولت کانادا، تنها جشن های متوسطی در این آخر هفته برای تاجگذاری پادشاه چارلز سوم در اتاوا، پایتخت این کشور برنامه ریزی شده است و پیش بینی می شود که مشارکت بسیار کمتر از معمول سایر جشن های عمومی کانادا باشد.

در ماه مه گذشته، آخرین سفر چارلز به این کشور توجه اندک رسانه های خبری و ازدحام صدها و نه هزاران نفر را به خود جلب کرد.

پنج ماه بعد، زمانی که او با مرگ مادرش، ملکه الیزابت دوم، به پادشاهی رسید، تاج و تخت او با چنان شانه‌های بالا انداخته‌ای در کشور مورد استقبال قرار گرفت که مری سیمون، نماینده پادشاه در کانادا، در مصاحبه‌ای اخیر درباره آن اظهار نظر کرد. با صدا و سیما او همچنین به نظرسنجی‌های عمومی اشاره کرد که در آن پاسخ‌دهندگان به چارلز نگاه منفی داشتند.

خانم سیمون، فرماندار کل کانادا گفت: «ما باید به او فرصت دهیم تا به ما نشان دهد که او یک رهبر خوب است. این آخر هفته، او بخشی از هیئتی از کانادا، از جمله نخست وزیر جاستین ترودو و چند تن از رهبران بومی است که در مراسم تاجگذاری در لندن شرکت می کنند.

در زمانی که برخی دیگر از کشورهای مشترک المنافع به فکر قطع روابط هستند، رابطه کانادا با ولیعهد بریتانیا موضوع بحث های عمومی مکرر است. اما این عصبانیت هرگز به شورش تبدیل نشده است – تا حدی به این دلیل که جایگزینی سلطنت مستلزم تلاشی عظیم برای اصلاح قانون اساسی کانادا و در انجام این کار، طرح مسائل پیچیده در مورد اعتبار معاهدات سلطنتی با مردم بومی است.

کبک، که در اصل یک مستعمره فرانسوی زبان بود که بریتانیا در سال 1763 آن را فتح کرد، اقداماتی را برای کاهش حضور تاج انجام داده است. در ماه دسامبر، این استان برای مقامات منتخب سوگند وفاداری به پادشاه را اختیاری کرد. دیمین کلود بلانگر، استاد تاریخ در دانشگاه اتاوا که در حال نوشتن کتابی در این زمینه است، گفت: اما کبک زمانی سنگر وفاداری به سلطنت بود، کشوری با سابقه 200 ساله دلبستگی شدید به تاج و تخت.

او گفت که از لحاظ تاریخی، طبقه بالای استان به عنوان یک نهاد مدنی و بی طرف که نشان دهنده ثبات است، حول سلطنت گرد هم آمدند.

او گفت: «ما از اوایل قرن هفدهم چیزی جز تداوم سلطنتی در نظام سیاسی خود نداشته‌ایم، و این ثبات، برای برخی افراد معنی دارد.»