بازگرداندن الجزایری توسط پنتاگون 30 زندانی را در گوانتانامو به جا گذاشت

خلیج گوانتانامو، کوبا – در حالی که دولت بایدن به تلاش های خود برای کاهش جمعیت بازداشتی در پایگاه نیروی دریایی ادامه می دهد، ارتش ایالات متحده روز پنجشنبه یک زندانی را که بیش از دو دهه بدون اتهام در گوانتانامو نگهداری می شد، به الجزایر بازگرداند.

این زندانی، سعید بن ابراهیم بن عمران باکوش، 52 ساله، در میان حدود 20 مظنون جنگجوی سطح پایین بود که توسط سرویس های امنیتی پاکستان در یورش سال 2002 در فیصل آباد به خانه هایی که گمان می رود خانه های امن القاعده هستند، دستگیر شدند. جنگجویان مظنون در نهایت به خلیج گوانتانامو منتقل شدند.

آزادی او تنها یک زندانی را در یورش به زندان پنتاگون در کوبا اسیر کرد. بقیه منتقل شده یا به کشور بازگردانده شده اند.

وکلایی که سعی کرده اند با آقای باکوش صحبت کنند، او را گوشه گیر توصیف کردند. او جلساتی را که در آن شایستگی او برای آزادی بررسی می‌شد تحریم کرد و بیشتر در سلول خود در کمپ 6، ساختمان زندانی که در آن اسرای تعاونی نگهداری می‌شوند و اجازه داشتند با هم غذا بخورند، نماز بخوانند و تلویزیون تماشا کنند، ماند.

H. Candace Gorman، یک وکیل مدافع مستقر در شیکاگو که در 17 سال گذشته وکالت آقای باکوش را بر عهده داشته است، گفت که ملاقات با او را در سال 2017 یا 2018 متوقف کرده است.

او در ایمیلی گفت که او هرگز ازدواج نکرده و فرزندی ندارد، اما ممکن است خانواده ای دور در الجزایر داشته باشد. امسال بیست و دومین ماه رمضان او در بازداشت آمریکا بود.

در ابتدا نیروهای آمریکایی این زندانی را یک لیبیایی به نام علی عبدالرزاق شناسایی کردند و این نام در پرونده های دادگاه فدرال وی وجود داشت. اما به مرور زمان خود را سعید بن ابراهیم بن عمران باکوش معرفی کرد و گفت که الجزایری است.

در زمان استماع وی در سال 2021، سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده به این نتیجه رسیده بودند که او “احتمالاً در آموزش های مقدماتی و پیشرفته در افغانستان شرکت کرده و بعداً قبل از دستگیری به عنوان مربی در یک اردوگاه افراط گرایان خدمت کرده است.”

یک افسر ارتش ایالات متحده که نماینده منافع آقای باکوش است، گفت: “او ترجیح می دهد تنها باشد و زمان زیادی را در سلول خود می گذراند.” و افزود که او تحصیلات کمی دارد و آرزوی خرید کامیون و تبدیل شدن به یک راننده تحویل کالا را دارد.

در سال 2018، وکلای دادگستری سعی کردند از پرونده او استفاده کنند تا دادگاه های فدرال را وادار کنند تا استانداردهای بالاتری را برای ارزیابی اطلاعات جمع آوری شده علیه مردان در اولین روزهای خلیج گوانتانامو تعیین کنند. اما تلاش شکست خورد.

آنها همچنین استدلال کردند که با نزدیک شدن به دو دهه بازداشت زندانیان، باید از دولت ایالات متحده خواسته شود که خطرناک بودن آینده یک زندانی را به روشی شبیه به تعهد مدنی به دلایل روانپزشکی اثبات کند. دیوان عالی از رسیدگی به این پرونده در سال 2021 خودداری کرد.

بازگرداندن آقای باکوش ششمین انتقال طی شش ماه گذشته توسط دولت بایدن بود که در بیانیه‌های خود هر آزادی را مطابق با هدف خود برای “کاهش مسئولانه جمعیت زندانیان و در نهایت بستن تاسیسات گوانتانامو” توصیف کرده است.

اکنون، 16 نفر از 30 مردی که در آنجا نگهداری می شوند واجد شرایط انتقال هستند، اما به مذاکرات دیپلماتیک پیچیده تری نسبت به بازگشت های اخیر نیاز دارند. آنها شامل 11 یمنی، یک لیبیایی و یک سومالیایی هستند که طبق قانون نمی توان آنها را به وطن خود بازگرداند. مذاکرات برای یافتن کشورهایی که برخی از این افراد را به خود اختصاص دهند به دولت اوباما باز می گردد.

علاوه بر این، وکلای یک جنایتکار جنگی پذیرفته شده، عبدالهادی العراقی، در جستجوی کشوری هستند که او را به عنوان بخشی از یک معامله اعتراف به دادخواستی که برای او مراقبت های پزشکی ارائه می کند، بپذیرند. آقای هادی که در دهه 60 خود است، به دلیل بیماری رو به وخامت ستون فقرات از کار افتاده است و از سال 2017 تحت شش عمل جراحی کمر و گردن در خلیج گوانتانامو قرار گرفته است. در طول سال‌ها، 780 مرد و پسر در خلیج گوانتانامو نگهداری می‌شوند که بیشترین جمعیت را شامل می‌شود. از حدود 660 نفر در سال 2003. همه آنها تحت دولت جورج دبلیو بوش به آنجا آورده شدند.