هنگامی که میراندا دیکسون در سال 2021 پس از چندین سال خارج از کشور به ادینبورگ بازگشت، شروع به بازسازی خانه شهری سه طبقه گرجستان در منطقه شهر جدید شهر کرد. او با توجه به منطقه حفاظت‌شده‌ای که خانه در آن قرار دارد، گفت که تصمیم گرفته است تا آن را سرگرم‌کننده و شاد کند و در عین حال شخصیت اصلی آن را حفظ کند.
خانم دیکسون در ورودی را صورتی رنگ کرد.
در اوایل سال 2022، کار رنگ آمیزی جدید مورد توجه شورای شهر ادینبورگ قرار گرفت و از او خواست که در را سفید رنگ کند. وقتی او این کار را نکرد، شهر گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه در صورتی “نمی تواند شخصیت” یک سایت میراث جهانی یونسکو را حفظ کند “که در آن درها به طور سنتی یک رنگ تیره یا خاموش هستند”، همانطور که در دستورالعمل شورا آمده است. .
برای خانم دیکسون یک اخطار اجرایی صادر شد که به او دستور داده شد «رنگ صورتی روشن غیرمجاز را از در خارج کند و «رنگ‌بندی قبلی را بازیابی کند». به گفته این سازمان، عدم رعایت این قانون می‌تواند منجر به جریمه تا 20000 پوند یا نزدیک به 25000 دلار شود.
سرانجام، خانم دیکسون پس از اتمام درخواست‌هایش، این هفته تسلیم شد و در را دوباره رنگ کرد، پیش از مهلت پنج‌شنبه‌ای که گفته بود شهر به او داده است. او سایه ای از سبز طاووسی به نام «آلوها» را انتخاب کرد.
خانم دیکسون، 49 ساله، در مصاحبه ای در روز سه شنبه، در حالی که رنگ خشک می شد، گفت: “آنها ممکن است به من بگویند که من نمی توانم سبزه را بخورم.” او افزود: “کل چیز کاملاً دلخراش است.”
خانم دیکسون گفت که او رنگ صورتی را انتخاب کرده است زیرا نشان دهنده زنانگی و قدرت است. او گفت که او مشکوک است که چنین ارتباطی ممکن است هسته اصلی این باشد که چرا این رنگ به برخی از مردم، از جمله دو همسایه که ظاهراً این موضوع را با شهر در میان گذاشته اند، به اشتباه مالیده است.
در تنها اشاره ای کوچک به دکوراسیون رنگارنگ داخل خانه بود. صورتی یک تم تکراری است: فرش صورتی روی پله ها، پرده های صورتی، لامپ های صورتی، وان صورتی و حتی یک لوستر صورتی. خانم دیکسون، مدیر سابق برند جهانی برای یک شرکت ودکای لوکس، حدود 30 سال است که موهای خود را صورتی رنگ کرده است.
این خانه که از سال 1981 در خانواده خانم دیکسون بوده، در شهر جدید، بخشی زیبا از پایتخت اسکاتلند، واقع شده است. در سال 1995، آژانس فرهنگی سازمان ملل متحد، یونسکو، این منطقه را در فهرست میراث جهانی قرار داد و املاک آنجا را در معرض محدودیت‌های خاصی قرار داد.
هنگامی که خانم دیکسون تلاش کرد درخواست تجدید نظر کند، نامه‌های حمایتی از همسایگان و همچنین عکس‌هایی از دیگر درهای رنگارنگ محلی، از جمله قرمز، زرد و آبی به اشتراک گذاشت، اگرچه هیچ کدام در سایه صورتی او نبود.
پس از اینکه درخواست تجدیدنظر در اوایل سال جاری رد شد و مهلت 20 آوریل برای رنگ آمیزی مجدد درب تعیین شد، خانم دیکسون گفت که به او گفته شده است که باید درخواستی برای رنگ آمیزی آن به جز سفید ارائه کند. او گفت که در ماه فوریه درخواستی را برای رنگ آمیزی آن به رنگ سبز – رنگی که “هنوز خوش بینانه است” ارائه کرده است – و یک تاییدیه خودکار دریافت کرده است، اما در غیر این صورت هرگز از شهر خبری نشد.
یکی از سخنگویان شورای شهر ادینبورگ گفت که مناسب نیست شهر اظهار نظر کند زیرا درخواست هنوز در حال بررسی است. با توجه به پاسخ شهر به درخواست وی، منطقه خانم دیکسون «یکی از مهم‌ترین و بهترین نمونه‌های حفظ‌شده شهرسازی در بریتانیا» است، و افزود که «استاندارد بالا در رابطه با آنچه که تغییر قابل قبولی در ظاهر آن ایجاد می‌کند. ” مناسب بود.
همسایه‌ها در گزارش‌های خبری محلی و در نامه‌هایی به روزنامه‌های محلی در مورد درب را بررسی کرده‌اند. او گفت که دیگران مستقیماً با خانم دیکسون تماس گرفته‌اند و او را در میخانه‌ها متوقف کرده‌اند و یادداشت‌های دست‌نویس پشتیبانی را در محل پست او انداخته‌اند.
در یکی از نامه‌ها آمده بود که این جنجال نشان‌دهنده «اسنوبگری ادینبورگ در بدترین حالت» است و از او تشکر می‌کرده است که «چه به معنای واقعی و چه به صورت استعاری رنگی به شهر ما آورده است».
خانم دیکسون گفت که او احساس می کند “به طرز شگفت انگیزی خوش شانس” است که در یک سایت میراث جهانی زندگی می کند و از اخطارهای اجرایی بیشتر شهر پیروی می کند. او گفت که هرگز تصور نمی کرد که یک در صورتی آنقدر قطبی شود یا مردم تا این حد به این موضوع علاقه داشته باشند.
او گفت که اعتراض به رنگ ناشی از “ذهنیت بسیار قدیمی” در میان افرادی است که “چیزهای متفاوت را دوست ندارند.”
او گفت: “ما نمی توانیم در موزه زندگی کنیم.”
