کیو، اوکراین – در یک عصر چهارشنبه اخیر، در یک استودیوی رقص طبقه سوم، دوجین 20-somethings چرخیدند و پا به پای آهنگ های شاد یک لیست پخش Spotify رفتند. با این حال، اینها آخرین بازدیدهای پاپ یا ترندهای TikTok نبودند. رقصندگان کوزاچکی، پولکا، والس و دیگر سبکهای سنتی رقص اوکراینی را تمرین میکردند که با سازهای ویولن و بوبون، نوعی تنبور اوکراینی نواخته میشد.
آرتم تسلیکوف، یک جوان 21 ساله که در کلاس شرکت می کرد، گفت: «حتی 10 سال پیش، این فرهنگ چیزی بسیار قدیمی و جالب نبود، چیزی که می توانید در موزه ببینید، اما اکنون کاملاً تغییر کرده است.
آقای تسلیکوف گفت که رقص سنتی دوباره در حال محبوب شدن بود، اما تهاجم تمام عیار روسیه “فقط آن را تسریع کرد”. او گفت: «مردم شروع به پرسیدن سؤالات وجودی هویت خود کردند. وقتی فرهنگ پاپ روسی را حذف کردیم، چیزهای سنتی ما فرصت پیدا کردند.»
این آهنگها و رقصها تا حدودی به دلیل کار آندری لوچنکو، 31 ساله، و کاترینا کاپرا، 28 ساله، از بنیانگذاران سازمان فرهنگی Rys، تجدید حیات یافتهاند. برای نزدیک به یک دهه، تا حدی با الهام از تجربیات خود در جریان تظاهرات میدان طرفدار اروپا، آنها اکسپدیشن هایی را برای ضبط و حفظ آهنگ های سنتی، به ویژه از روستاهای مرکز و شرق اوکراین انجام داده اند. در چند سال گذشته کلاس هایی برای آموزش آوازهای سنتی، رقص و آلات موسیقی تشکیل داده اند.
خانم کاپرا گفت: «در موسیقی اوکراین، چیزهای زیادی در مورد آنچه که مردم در حال حاضر در آن زندگی می کنند، وجود دارد. در تاریخ اوکراین، جنگهای زیادی رخ داد و این موسیقی به مردم کمک کرد تا زندگی کنند و ادامه دهند.»
نشانه اندکی از آشفتگی عاطفی اوکراین در زمان جنگ وجود داشت، زیرا ده ها نفر چند روز بعد در فضای باز پشت بام یک کافه در مرکز شهر جمع شدند. تدارکات برای مراسم شب – برپایی صندلی برای نوازندگان و گرفتن بلیط از مشتریان – حتی در زمانی که صدای آژیر حمله هوایی به صدا در آمد و یک انفجار ناگهانی سرها را برگرداند، ادامه یافت، احتمالاً صدای پدافند هوایی کیف. این هشدار به زودی لغو شد و موسیقی زنده سنتی اوکراین طبق برنامه شروع شد.
ایرینا بویکو، 18 ساله، دانشجوی تاریخ، آنجا بود تا از خود لذت ببرد.
او گفت: “وقتی جنگ تمام عیار شروع شد، تصمیم گرفتم که باید اینجا و اکنون زندگی کنیم و به درس اول رفتم.” شما میدانید که این بخشی از فرهنگ ماست که در زمان اتحاد جماهیر شوروی سرکوب شد، و اکنون میخواهیم سنت خود را بازگردانیم. من فقط نمی دانستم که آنقدر سرگرم کننده است.»
یارینا درون، 30 ساله، که با Rys برای سازماندهی کلاس های رقص کار می کند، ابتدا در زمین رقص حاضر شد. بعداً یک ویولن به دست گرفت.
او گفت: «زیباترین چیز در مورد رقص های سنتی این است که مردم آن ها را برای خودشان می رقصند، فقط برای خودشان. «این یک اجرا نیست. این یک نمایش نیست. این فقط برای لذت بردن است، برای رقصیدن با موسیقی که می شنوید.”