وعده درخشان و رویاهای شکست خورده شور خرید زنده چین

تایپینگ که بزرگ شد، به سختی می‌توانست تصور کند از هر طریقی ثروتمند شود، چه رسد به اینکه با تلفنش صحبت کند. او در دشت‌های مغولستان داخلی، منطقه‌ای در شمال چین که دمای آن به منفی ۲۰ درجه می‌رسد، به دنیا آمد، پس از کلاس پنجم مدرسه را ترک کرد و به عنوان گله‌دار، نگهبان و راننده کامیون مشغول به کار شد. او به سختی به زبان ماندارین، زبان غالب چین صحبت می کرد، زیرا معلمان مدرسه او بیشتر به زبان مغولی تدریس می کردند.

در سال 2015، تایپینگ که در آن زمان 30 ساله بود، متوجه شد که علفزارهای دیدنی شهرش گردشگران را به خود جذب می کند، تصمیم گرفت 15000 دلار قرض کند تا گوشت گاو خود را درست کند و بفروشد. اما هفته ها بعد، فصل گردشگری به پایان رسید.

سپس یکی از دوستان او را به کوایشو معرفی کرد.

این اپلیکیشن که kwai-show تلفظ می‌شود، به‌عنوان اولین پلت‌فرم ویدیوی کوتاه چین، جایی که کاربران کلیپ‌هایی از خود در حال رقص، پختن یا برداشت محصولات را به اشتراک می‌گذاشتند، آغاز شد. تایپینگ به سرعت پتانسیل کسب و کار را دید: او شروع به ارسال ویدیوهای از پیش ضبط شده در مورد تندخوهای خود کرد، و آن را برای افرادی ارسال کرد که برای خرید به او پیام دادند.

به زودی فرصت متفاوتی پیش آمد. خود کوآیشو نیز به دنبال راه‌هایی برای کسب درآمد بود و در همان زمان که تایپینگ به آن پیوست، پخش زنده را معرفی کرد. در ابتدا، استریمرها صرفاً از طریق اجرا درآمد کسب می کردند و سعی می کردند طرفدارانی را جذب کنند که بتوانند نکات مجازی ارسال کنند. سکو برش خورد اما دیری نگذشت که برخی از پخش کننده‌ها شروع به اجرای شیرین‌کاری‌های عجیب و غریب کردند تا بینندگان را جذب کنند، مانند خوردن لامپ، یا بحث در مورد موضوعاتی که تابو محسوب می‌شوند، مانند بارداری در نوجوانی.

مقامات چینی که از آنچه محتوای «مبتذل» نامیدند نگران شده بودند، به شرکت دستور دادند تا پاکسازی کند. کوآیشو برای مسیر جدیدی تلاش کرد – و در سال 2018 به فروش مستقیم رسید. با تشویق پخش‌کنندگان به فروش محصولات، همچنان می‌توان از محبوبیت پخش زنده استفاده کرد، اما در یک زمینه قابل پیش‌بینی‌تر.