خواب دیدن خیلی کمتری نداشت. افراد با BMI بالای 30 سال فقط 15 دقیقه کمتر از همتایان کم وزن خود می خوابند.
محدودیتهایی برای مطالعه وجود داشت. چرت زدن کنار گذاشته شد ، سایر شرایط بهداشتی قابل اثبات نبود ، و افرادی که از دستگاه های ردیابی پوشیدنی استفاده می کنند به طور معمول جوان تر ، سالم تر و از نظر اقتصادی-اجتماعی از وضعیت بالاتری نسبت به افرادی که ردیاب استفاده نمی کنند ، هستند.
دکتر راج داسگوپتا ، متخصص برنامه خواب بورس پزشکی خواب در پزشکی پزشکی کک از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی گفت: “این دستگاه ها کاملا گران هستند و به یاد داشته باشید ، آنها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید نمی شوند.”
“نتایج باید توسط دستگاههای مناسب FDA تأیید شود و از آنجا که این مطالعه احتمالاً روی افراد جوانی که از نظر اقتصادی از نظر اقتصادی بهتر برخوردار هستند ، تأیید می شود ، آیا این واقعاً در مورد افراد مسن که از کم خوابی نگران هستیم ، صدق می کند؟” گفت: Dasgupta ، که در این مطالعه دخیل نبوده است.
حبا این حال ، Dasgupta اضافه کرد ، یک مزیت مهم برای این مطالعه این است که این مطالعه بیش از دو سال بر افراد نظارت داشته است ، و نتایج تحقیق قبلی را تأیید می کند و “تعجب آور نیست”.
نویسندگان نوشتند: “اگرچه ما نمی توانیم جهت ارتباط را از نتایج مطالعه خود تعیین کنیم ، اما این یافته ها پشتیبانی بیشتری از این مفهوم دارند که الگوی خواب با مدیریت وزن و سلامت کلی مرتبط است.”
“یافته ها همچنین از ارزش بالقوه شامل مدت زمان خواب و الگوهای خواب فرد هنگام مطالعه نتایج بهداشتی مربوط به خواب پشتیبانی می کنند.”
ارتباط بین خواب و غذا خوردن
یک دلیل علمی وجود دارد که کمبود خواب با اشتها مرتبط است. تحقیقات نشان داده است که وقتی خواب شما کم است ، سطح هورمونی به نام گرلین سنبله می زند در حالی که هورمون دیگری به نام لپتین ، بینی ایجاد می کند. نتیجه آن افزایش گرسنگی است.
وی گفت: “l” در لپتین به معنای از دست دادن است: اشتها را فرو می نشاند و بنابراین در کاهش وزن نقش دارد. “” g “در گرلین به معنای افزایش است: این هورمون سریع اثر گرسنگی را افزایش می دهد و منجر به افزایش وزن می شود” داسگوپتا گفت.
دلیل دیگر افزایش وزن ما مربوط به سیستم بدنی باستانی به نام سیستم اندوکانابینوئید است. اندوکانابینوئیدها به همان گیرنده های ماده فعال در ماری جوانا متصل می شوند ، همانطور که می دانیم ، اغلب باعث تحریک “مونوچین ها” می شود.
وی افزود: “شما اشتیاق شیرینی و چیزهای نمکی و نشاسته ای دارید.” “شما آن چیپس ها را می خواهید ، یک کلوچه می خواهید ، یک آب نبات می خواهید ، می دانید؟”
افرادی که کمبود خواب داشتند ، افزایش گرسنگی و اشتهای بیشتری را نشان دادند و غلظت بعد از ظهر 2-AG بالاتر از کسانی بود که خوب می خوابند. شرکت کنندگان در خواب کمبود وقت زیادی را در کنترل تمایل خود به میان وعده های پر کربوهیدرات و کالری داشتند.
بهتر بخوابید
آیا می خواهید کنترل بیشتری بر اشتهای خود داشته باشید؟ بسته به سن شما قرار است هر شب بین هفت تا 10 ساعت بخوابید.
کارشناسان توصیه می کنند ، بنابراین یک شب هفت تا 10 ساعت کامل بخوابید ، به یک ساعت خواب منظم بچسبید و در همان روز و حتی در آخر هفته در همان ساعت بیدار شوید.
همچنین می توانید با چند مرحله اساسی مغز خود را برای داشتن خواب آرام تر آموزش دهید:
- در طول روز سعی کنید در معرض نور طبیعی باشید ، زیرا این امر به تنظیم ریتم شبانه روزی شما کمک می کند.
- بعد از ساعت 3 بعد از ظهر از مواد محرک (قهوه ، چای) و غذاهای چرب قبل از خواب خودداری کنید.
- روال قبل از خواب را تنظیم کنید که می توانید هر شب آن را دنبال کنید. استحمام یا دوش آب گرم ، مطالعه کتاب ، گوش دادن به موسیقی آرامش بخش ، مدیتیشن یا کشش های سبک همه گزینه های خوبی هستند.
- از راحت بودن تخت و بالش و خنک بودن اتاق اطمینان حاصل کنید: بین 60 تا 67 درجه بهترین درجه است. در اتاق خواب خود تلویزیون تماشا نکنید و کار نکنید. شما می خواهید مغز شما فقط به دلیل خوابیدن به اتاق فکر کند.
- همه چراغ ها را از بین ببرید – حتی نور آبی تلفن های همراه یا لپ تاپ ها نیز می تواند اختلال ایجاد کند. صداهای کسل کننده هم. شاخه های گوش یا دستگاه های صدای سفید می توانند بسیار مفید باشند ، اما می توانید دستگاه های خود را با یک مرطوب کننده یا فن بسازید.
